auffarttag,
der
;aufertag
; in einigen Belegen
auffartag
(was als
auffar|tag
gewertet werden kann), einmal
auffurttag
(wohl Kontamination aus auffur
und auffarttag
), vereinzelt
auffartstag
(seit Ende 15. Jh.); die einzelnen Wortbildungsvarianten sind räumlich nicht voneinander abgrenzbar. – Vorw. obd.
sehr vereinzelt: ›Tag der Himmelfahrt Christi‹; in der Regel: ›Himmelfahrtstag (als Gedenktag für Christi Himmelfahrt)‹;
Syntagmen:
den a. aufsetzen / eren / feiern
; am a. arbeiten / etw. tun / gen himmel faren, etw. zu dem / an dem / vor dem a. geschehen
; a. des herren
(häufig); heiliger a.
; sontag vor / nach dem a.
Belegblock:
wat vort geschach, | all vp vns heren vpfartz dach.
zu mittags des negsten freitags vor unsers Herrn Auffartstag.
Geben ze Dilingen ..., an dem ufferttak, als uͤnser herre ze bymel fuͤr.
Am auffertag das er gen himel gefaren ist.
an suntag vor dem auffertag da kam ain schöner liechter stern an dem himl.
denselben Neninger an dem hailigen uffartage durch unsern hailigen vatter den baubst zu byschoffe genommen.
uf den uffart dag, so man umb den esch pfligt zu reiten.
daz wir an dem aufferttag unsers herren alle jar ain phunt Hallaer tailen sulen.
wie alle jar zum auffurttag geschicht.
zw der zeit, die ist von dem suntag, do dıͤ judenchinder Christo enkegen giengen oder gegangen sind unczen auf den auffertag oder ann phingsttag.
Die noch geschribene tage alz sie von ersten die heiligen vetern auf geseczt sein worden: Cristag, jartag, obersten, ostertag montag und dinstag dornach, auffertag, pfingsten.