beien,
›sich e. P. oder S. (z. B. einer Stadt) nähern‹.
Belegblock:
Strehlke, Nic. Jerosch. Chron.
(
preuß.
,
um 1330
/
40
):
Ô mûtir, dich mir bîe.
dî stat Constantinôpolis, | dî daz hatte vil gewis | in irre prophetîen, | daz ir nîman gebîen | solde mit sô grôzir craft.
dô der gots gewîete | sîme tôde bîete.