binzen,
Adj.
›aus Binsen (gemacht)‹;
zu  1.
Syntagmen:
ein b. fas
›Binsenkorb‹.

Belegblock:

Kurrelmeyer, Dt. Bibel (
Straßb.
1466
):
do ers ytzund nicht mocht verbergen er nam ein pimsen vesslin.
Dasypodius (
Straßb.
1536
):
Bintzin / das von bintzen ist.
Maaler (
Zürich
1561
):
Bintzin / Auß bintz gemacht.