buschecht(ig),
Adj.
›buschig, mit Büschen bewachsen, bewaldet‹;
zu
1
 1.

Belegblock:

v. Tscharner, Md. Marco Polo
49, 8
(
osächs.
,
2. H. 14. Jh.
):
Idoch ist di provincie gar birgecht und puschecht, do sint ouch boume di do tragin camfir.