dämpfig,
Adj.
›asthmatisch, kurzatmig, engbrüstig (von Menschen und Tieren, bes. von Pferden)‹;
zu  4.
Bedeutungsverwandte:
, .

Belegblock:

Keil, Peter v. Ulm
271a
(
nobd.
,
1453
/
4
):
Die selben ayer gib einem roß also gantz, das tempfig ist oder hertzslechtig; es genyßt.
Bihlmeyer, Seuse (
alem.
,
14. Jh.
):
daz er tempfigú menschen gesunt macheti.
Deinhardt, Ross Artzney
105
(
oobd.
,
1598
):
Ist ain pferdt dempffig oder erschreckht vnd huesstig.
Strauss, A. v. Villanova dt.
168r, 19
(
obd.
, Hs.
1421
):
ist dez menschen blut weyß vnd hert als eyter, so thut ym dy brust und der huste vnd dy lunge we vnd ist dempfig vnd rittig.
Höver, Bonaventura. Itin. A
247
;
Haage, Hesel. Arzneib.
3v, 5
;
J. W. von Cube. Hortus
122, 10
.