gaud,
die
;
aus
lat.
gaudium
›Freude‹
(
Georges
1, 2906
).
›Freude‹.

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
124b, 589
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
da sy daz ersahen, | freuten sy sich mit grasser fraud | ader mit manch valtiger gaud | dy edlen hern vil haben.