gauklerisch,
Adj.
›närrisch, unvernünftig‹;
vgl. .
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Bächtold, N. Manuel. Papst
109, 150
(
Zürich
1525
):
Eins hat er von siner muͦter gehört, | Das ander in Esopo gelesen, | Und ist also ein gouglerisch wesen.
Maaler (
Zürich
1561
):
Gaucklerisch / Der vil possen treibt vnd seltzã baͤrd hat wie ein gauckler.