geschöpft,
part. Adj.
1.
s.  3.
2.
›erblüht, blühend‹.

Belegblock:

Ermisch u. a., Haush. Vorw.
137, 34
(
osächs.
,
1570
/
7
):
Umb Jacobi pflegt der hopf zu blüen, das heisset man geschöpft.