gesegnis,
die
.
›Konsekration, Segnung (der Sakramente)‹;
vgl.  1.

Belegblock:

Buijssen, Dur. Rat.
204, 26
(
moobd.
,
1384
):
Auch wıͤrt gesprochen der canon, wann ornleich Christus der war priester in ym wıͤrt bebeist oder durch (in) wıͤrt oͤrnleich dye gesegennuͤz dez sacramencz.
Ebd.
265, 21
:
der priester hat tan drew chrewcz. [...]. Das dritt, sich selben beczaichen an dem anteluͤcz, wann er spricht: „Mit aller hymelischer gesegnuͤzz“.
Ebd.
189, 3
;
205, 8
.