gesondern,
V.
›etw. von etw. trennen; jn. gesondert von anderen, anders als andere behandeln‹.
Wortbildungen:
gesonders
(a. 1606).

Belegblock:

Neumann, Rothe. Keuschh.
3930
(
thür.
,
1. H. 15. Jh.
):
di
[
strenge
, nämlich
gehorsam, armut, kuscheid
]
sint also veste zu samen geleit | das man kan si gesundern nicht.
Ermisch, Freib. Stadtr. (
osächs.
, Hs. 
v. 1325
):
waz he elicher kindere hat, di mac he nicht gesunderen nach der stat recht, daz he eime gebe me, dem anderen minner.
Rohland, Schäden
413
;