gestabt,
part. Adj.
phras.
gestabter eid
›von einem dazu Befugten vorgesprochener und vom Schwörenden nachgesprochener Eid‹;
vgl.  3.

Belegblock:

Wyss, UB Deutschord. Hessen (
hess.
,
1361
):
Dise vorgeschribenen ding hon ich in gudin truwin gelobit un̄ dar tzu [...] gesworn eynen gestabtin eyt, sie stede un̄ feste tzu haldene.
Henisch (
Augsb.
1616
):
Gestabter Eyd / jusiurandum adactum, juramentum conceptis verbis præstitum.
Altmann, Wind. Denkw. ;
Kollnig, Weist. Schriesh.
297, 12
;