2
gischen,V.;
zu 2
gischen
›fumentare, spumare‹ (); dort onomatopoetische Umgestaltung von jesen
unter Einfluß von zischen
vermutet.›schäumen (vom Bier); Speichel aussondern (vom Menschen); eitern (von Wunden)‹.
Wortbildungen:
gisch
Belegblock:
wünden, die uff leden [...], die / sere gischen vnd nit wollen üff horen.
Ebd.
3568
: [es] stopffet die adern, daz [sy] ir gischen müßen [...] laßen sin.
so peinigt er in das er gischt
[
schewmetLuther
1545, Mk. 9, 18: ]
vnd zcan claffet. Ebd.
183, 4
: vnd fiel auf die erden vnd weltzet sich vnd gischt (das im der schaum vor dem mund lag).
so scholt du zu hannt, wann der most mit der gyss volfert, den most abcziehen durch einen schlawch.
Lehmann, a. a. O., S.
184
.