heben,
der
.
›Stütze, Stützstange‹;
vgl. (V.) 1.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , (
der
),
2
.

Belegblock:

Fischer, Brun v. Schoneb. (
md.
, Hs.
um 1400
):
daz waren blumen nuzze winreben | vil hoe gewachsin an dem heben.
der boum wechset kegen den heben.