lasterkosen,
V.
›(Gott) lästern, sich der Blasphemie schuldig machen‹;
vgl.  3,  1.
Bedeutungsverwandte:
 2.
Wortbildungen
lasterkosung
(dazu bdv.: ,  2).

Belegblock:

Bechstein, M. v. Beheim. Evang. Mt. (
osächs.
,
1343
):
etlîche von den scrîbeͣren sprâchin in en: „Dirre lastirkôsit“
[
Luther
1545:
lästern
].
Ebd. Mt. :
sage ich ûch daz alle sunde und lastirkôsunge
[
Luther
1545:
lästerung
]
werden vorgebin den lûten, abir der geist der lastirkôsunge wirt nicht vorgebin.
Ebd. Mt. :
„Her hât gelastirkôsit: waz bedurfe wir noch mêr gezcůge? Seht nû hât ir gehôrt di lastirkôsunge
[
Luther
1545:
Gotteslästerung
].