liechtgrün,
Adj.
›hellgrün (von unterschiedlichen Bezugsgrößen)‹;
vgl. (Adj.) 6,  1.

Belegblock:

Belkin u. a., Rösslin. Kreutterb.
118, 9
(
Frankf.
1535
):
Der steyn Chrisolitus ist an der farb dünn vnd liecht gruͤn.
Ott-Voigtländer, Rezeptar
206v, 15
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1400
˺):
dunket / jn [menschen] die spaichel gesalczen, vnd ist lieht gruͤn / vnder den oͮgen.
Vgl. ferner s. v. (Adj.) 6h.