zu
mhd.
poppe
›Großsprecher‹
(
);
appellativische Verwendung der Koseform von
Jakob
(
).
›Großsprecher, Schwelger‹.
Belegblock:
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
(
oobd.
,
1349
/
50
):
der poppen ist sô vil worden, daz si der gotshäuser guot und êr verpopelnt.