1
poppe,
der
;
zu
mhd.
poppe
›Großsprecher‹
();
appellativische Verwendung der Koseform von
Jakob
().
›Großsprecher, Schwelger‹.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
der poppen ist sô vil worden, daz si der gotshäuser guot und êr verpopelnt.