pregant,
prigant,
der
;–/-en
;zu
mhd.
pregant
›Fußsoldat‹
(), dies aus mlat.
bregandi, brigantes
(DuCange
; 1, 750
Schulz/Basler, Neub.
).3, 501
›Fußsoldat‹.
Belegblock:
pueben und loter gehorts wol an | und preganten, das sy gan | alß dy ritter hinden bloß | und wellent da mit hausgenoß | sein der pesten von dem gral.
do von hies er us den doͤrfern briganten oder fůsfehter sammenen.