propheceiung,
die
;
–/-en
;
zur Etymologie s.
prophet
.
›Vorhersage, Wahrsage, Prophezeiung‹;

Belegblock:

Opitz. Poeterey
8, 27
(
Breslau
1624
):
vnd viel sachen vorbrachten / welche einen schein sonderlicher propheceiungen vnd geheimnisse von sich gaben.
Sachs (
Nürnb.
1558
):
Propheceyung Jeremias mit dem haffner.
Morgan u. a., Mhg. Transl. Summa
225, 13
(
schwäb.
,
14. Jh.
):
alse daz lieht dez glouben ist oder der propheziunge, daz da heizet ein lieht der gnaden.
Steer, Schol. Gnadenl. 3, M
1, 237
(
alem.
,
M. 15. Jh.
):
Furbas so heiszet ein gnade bezeichenunge der gnaden, alz die prophetziunge ist vnd die macht, zeichen zů tunde.
Eckel, Fremdw. Murners.
1978, 55
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 450
;
Öst. Wb.
3, 1035
.