terciane,
terciana,
die
;
aus gleichbedeutendem
mlat.
tertiana
(
DuCange
8, 82
).
wohl: ›dreitägiges Wechselfieber‹; vgl. auch
Höfler, Dt. Krankheitsnamen-Buch.
1899, 734
.
Wortbildungen:
tercianfieber
.

Belegblock:

Reissenberger, Väterb. (
md.
, Hs.
14. Jh.
):
Do was bi uns ein siecher man, | Ein guͦter bruder sunder wan, | Der mit der tercianen vaht, | Die crencket im des libes maht | Und muete in vil hart | Des tritten tages nach ir art.
Haage, Hesel. Arzneib.
11r, 2
(Hs. ˹
noobd.
/
md.
,
E. 15. Jh.
˺):
Das selbig fieber haisset terciana, daz laidiget den menschen an dem dritten tag.
Scholz, Lanfrank. Chir. Parva
234r, 21
(
md.
/
oobd.
,
1446
/
8
):
Vnd dy faulle: encz sy / jst czwischen den aderen vnd macht den / ritten, das ist dy terciana, dy deglich ist; [...] ist sy aber aus wenig den aderen, so mact sy terciana, dy do ist / vber den tritten tag.
Barack, Zim. Chron.
137, 6
(
schwäb.
,
M. 16. Jh.
):
Zu letst aber ward ain tertianfieber darauss, darvon der jung herr doch zu letst nach langem wider genas.
Ebd.
145, 15
.