gespirge,
das
;
zu einer möglichen Etymologie s.
Pfeiffer, Nic. Jerosch. Chron.
161
;
BMZ
2, 2, 510
; ;
s. auch  9.
›Schar, Gesellschaft‹; auch: ›Brut (von Vögeln)‹.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
ouch ein andir bercvrit | bûwte daz gesperge.
Mit dînen kempfin in da birc | in des himelrîches zirc | bî der engele gespirc.
Sî vlûn ûf daz gebirge | mit al irme gespirge.
Welti, Pilgerf. v. Walth.
70, 27
(
omd.
,
n. 1474
):
Es gefellit ouch do das aller beste gespirge von habichen.